GRIND

Een huis in een straat. Een vrouw op een stoel. Wachtend, ingespannen luisterend, hopend op het flinterdunne geluid van voetstappen op het grind. Al jarenlang.

Raf en Mich bijten zich vast in hun familieverleden, graven de oude verdoken geheimen op. De groteske, hilarische, hartverscheurende verhalen, soms gebulderd aan de feesttafel, soms gefluisterd in een hoekje van de keuken, vaak verzwegen uit schaamte.

Doorheen de jaren ontwikkelde Kommil Foo een unieke stijl waarbij ontroering, hilariteit, prachtige songs en een absurde beeldtaal vechten om voorrang. Hun voorstellingen over de mens en zijn alledaagse tragiek dwingt de toeschouwer steevast naar het dilemma: lachen of huilen?
Grind.